Spacer nad Gwdą

Przytuliła nas rzeka
W wieczornej odsłonie swych wdzięków
Lekko poprawiając nurt w lustrze księżyca
Wygładziła zmarszczone dniem fale

Jak troskliwa matka ułożyła do snu
Skrzydlatą dziatwy gromadkę
Zgrabnym ramienia zakolem
Trzcin kołysankę nucąc im na dobranoc

Samotna ławka zaprasza znajomym gestem
Pełnym gracji ugięciem - jakby chciała prosić
O pieszczotę, o bliskość choć na chwilę
O słowa, w których zaśnie rozmarzona

Posłuszny czas odmierzając sekundy
Za głosem twoich kroków idąc
Wstrzymywał oddech
By zniknąć całkowicie

autor

Grusana

Napisany: 2019-12-27 Dodano: 2020-01-11 18:26:11

Ten wiersz przeczytano 925 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie