Spacer z pustką
Spacerując pustymi ulicami miast
Wyczuwasz wszechogarniający żal
Pusty wiatr wdziera się we wnętrze
Pozostawiając bolesne przecięcia
Spod skóry nie wydostaje się nic
Próżnia zamiast uczuć popiołem tli
Samotność wyciska ucichłe łzy
Krok zamienia się w bieg co sił
Krzyk rozdziera zastygłe powietrze
Dość! Te czasy minęły bezpowrotnie!
Komentarze (6)
Nostalgia oraz smutek to samotności skutek.
Zastanawiają mnie jeszcze myśli..czy ich też n ie
ma?...
Pusta w sercu boli, a ten spacer z nia to codzienne
zycie samotnych ludzi. Dobry wiersz.Podrawiam :)
żal, ból, łzy - gdy pustka wokół - ładnie oddana
samotność - pozdrawiam
i pustka.....Spod skóry nie wydostaje się nic .....z
głowy też...
Spacer z pustką...spacer w samotności...bolesne...ale
wiersz bardzo dobry