Spacerując cmentarną alejką

Spacerując cmentarną alejką
patrzę z uwagą gdzie stawiam stopy,
to ziemia jak święta zroszona łzami.
Więc melancholia mnie tu ogarnia,
serce tak jakoś inaczej bije
tyle tu wkoło ludzi co zmarli
przykro mi... ale cieszę się że żyję
Pozdrawiam serdecznie

Trzeba się cieszyć i żyć pełnią. Choć czasem trudno :)

Refleksja i spokój dominuje z wiersza++++++

Pozdrawiam Madziu:)

Pięknie choć zaraz nasuwa się refleksja nad sensem
życia. Ja też uważam, że kochanie nie jest grzechem,
przecież wtedy stajemy się nawet lepsi dla innych,
życzę Ci dużo miłości, tej spełnionej i cieplutko
pozdrawiam :)

A mówią, że miłość grzeszna bywa :)

:-) trzeba żyć w każdej sekundzie i cieszyć się ile
popadnie, podoba mi się przesłanie tego wiersza

refleksja i cmentarna cisza zatrzymuje
ale i także wyzwala chwile do zadumy
nad tym - co za ich murami

( moje poprzednie słowa nie dokonczone
omyłkowo wysłałem- przepraszam )

refleksja i cmentarna cisza wyzwala nie tylko do
zadumu

"pojedynek już czeka mnie nowy" - pięknie
przedstawiona ciągła walka w tym naszym życiu.
Znawcą nie jestem ale napisałaś wiersz bardzo mocno
trafiający w czytelnika. Pozdrawiam.

"jakże zdołam się wszystkim nacieszyć ,
może muszę kosztować je śmielej",
Tez jestem za tym:) Smielej:)Pozdrawiam.

cmentarz sprzyja rozmyślaniu o wielu rzeczach, życie
jest też zagadką, nie wiemy co spotka nas
jutro...ładny wiersz, pozdrawiam

Spacerując cmentarną alejką
Prośby moje żarliwie zanoszę
Bo straciłem nadzieje już wszelką
I o pomoc rodziców też proszę.

Oni wiedzą czy syn jest szczęśliwy
Oni czują czy wena mu sprzyja
Wznoszę przeto modlitwę żarliwą
Do królowej Ojczyzny Maryi.


Jurek

Śmielej, śmielej zachęcam:) Podoba się.

Ładnie Magdo:))

Cmentarne alejki w sposób bardzo szklany przypominają,
o tym że tętniące życiem, soczyste serca pyłem się
stają.