Spalona skrzydła

Okryłam sny kocem
Pozwoliłam im odpocząć
Pozwoliłam odpocząć sumieniu -
Tej cichej cząstce duszy,
Co szepta, że nikt nie patrzy.
Nie patrzy nikt.
Słyszysz?
Więc nie wstydź się czułości.
Kwiaty nie wiedną,
Jeśli są z miłości.
Lecz czy rozkwitnie,
Czy umrze bez wiedzy,
Że mogły być motyle,
A nie ćmy przy świecy...
Płoną im skrzydła
Naiwnie wierzyły,
Że w cieple znajdą przystań,
Że będą w świetle żyły.
Cóż za ironia -
Zupełnie jak z miłością
Pragniemy tylko ciepła
Kończymy pod kocem
Z odmrożeniem serca.
Przypalone skrzydła
Rzadko odrastają...

autor

goodblondi

Napisany: 2007-09-13 Dodano: 2007-10-08 11:54:31

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie