Śpiewaczka

Czerwień ust kontrastująca z bielą twarzy.
Zżerają się wzajemnie.

W skośnych oczętach uśpionych tyle tajemnic.

Obcisły gorset owinięty dookoła szczupłej talii tak,
Że Oddech to nie przyjemność czerpania powietrza, ale zwykły przymus, aby nie zginąć.

Kurtyna poszła w górę.
Dwa przyćmione reflektory oświetliły i tak już chorobliwie białą cerę.

Wstęp fortepianu.
Solówka fletu.

I śpiew...

Śpiew nie mający sobie równego.

Ciepłe perliste dżwięki płynące ze szkarłatnych ust.
Unoszące sie pod sam sufit i opadające z wolna ku widowni.
Gdzieś na końcu kiwanie głowy z uznaniem.
Przekładanie nogi na nogę,
Niecierpliwe spojrzenie.

Postać w bajecznym odzieniu, gestami i dżwiękiem opowiada historię,
O miłości i potępieniu.
O braterstwie i odwadze,
Nienawiści i tragicznej śmierci.
O zachodzie słońca i wzejściu księżyca.

Operując niewidzialnymi barwami
Przenosi słchaczy do krain odległych.

Fortepian ostatnią frazę zakończył.
Flet mu wtórując diminuendo wykonał.
Drobniutka postać w cień się skryła.

Kurtyna opadła.

autor

black rose

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 18:07:58

Ten wiersz przeczytano 531 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie