Śpij

Leżąc na ziemi patrzę w jej oczy. Zaczyna się dzień. Mierzę wzrokiem jej ciało , dłonie, oczy , nogi , piersi. I bije się w pierś - swoja skamieniałą. Uciekam od dnia spłowiałego marzeniami. Owładnięty systemem niemocy. Chwila niemocy ulotna jak promień nadziei. Jak godzina miłości. Jak życie bez celu. Zamki pisakowe w których żyliśmy nagle runęły z łoskotem obijających się o siebie ziaren. Zasypiemy będąc wyimaginowanymi kochankami. Obudzimy się znów ze strachem w oczach i pytaniem . Dlaczego tylko przyjaciółmi... Obiecałem pytania i niedomówienia.. Zmaza nocna będąca przyczyna bezsensownej walki z tym w co wierze. Z Bogiem o imionach Judasz Zdrajca Zbawiciel . O jedynym tworze miłości , O jednej wspólnej , godzinie śmierci zamkniemy oczy krzycząc WROC! NA ZAWSZE RAZEM . A teraz śpij sącząc namiętnie sok z dnia który właśnie skończyliśmy. Jak codziennie wspólnie.

Jakub Wiktor Lewandowski 30.06.2007 Płock

autor

art=sic

Napisany: 2007-06-30 Dodano: 2007-07-03 00:04:15

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie