Spłowiałe wspomnienia...

Gdy pod nieba błękitnym całunem
błądzę myślą swą niedorzeczną
wciąż wyznanie Twe echem powraca
że do życia Ci jestem niezbędną

gdy pragnienia tak niepojęte
że rozumem ich zgłębić nie mogę
sercem wtedy zrozumieć próbuję
słowa, które w pamięci wciąż noszę

nie poproszę już więcej kochany
byś mnie znowu nasycił nadzieją
dziś już nie wiem czyś zakochany
a wyznania jak wspomnienia…
płowieją.

autor

yolkaw

Napisany: 2007-03-26 Dodano: 2007-03-26 00:13:22

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie