Spojrzenie na miłość
rzecz smutna dla mnie niebywała
że ten co kiedyś mówił kocham
dziś na mój widok jest jak skała
bądź się w najbliższą bramę cofa
tak pięknie mówił o oddaniu
o wspólnej drodze aż do nieba
zanim swe serce innej zaniósł
a mnie zwykłego skąpiąc przebacz
poczucie winy w nim utkwiło
wciąż moralnego leczy kaca
skąd miałby wiedzieć że to miłość
uczy zrozumieć i wybaczać
mając ją w sercu żyć jest prościej
w skrzywdzonej piórka się nie stroję
a dzieląc się nią duchem rosnę
i wiem że znajdę godną swojej
Komentarze (47)
Często zauważa się błędy po niewczasie.
Pozdrawiam.
bardzo mądrze, choć taka mądrość jest trudna i bolesna
I tego życzę. Bardzo ładny wiersz judyto1, pozdrawiam
cieplutko-:)
Życiowy, no i taki wyjątkowy:))
Smutne gdy nas ktoś zawiedzie,
ale masz rację,nie warto tego rozpamiętywać,lecz
lepiej czekać na szczerą miłość która tym razem okaże
się godna naszego zaufania.
Dobry jak zwykle u Ciebie Autorko wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
prawda, cierpienie uszlachetnia o czym pięknie
napisałaś w ostatniej zwrotce, serdecznie pozdrawiam
Ręce opadają od takich wiadomości. Jedno wiem na
pewno, czas leczu rany, choć blizna i tak zostanie na
całe życie. Pozdrawiam Małgosiu
Coś pięknego,perełka na portalu, przeczytałem kilka
razy i jestem nim zachwycony. Brawo ! Na pewno wielu z
nas ma podobne wspomnienia i się utożsamia z tym
wierszem.
Treściwie o miłości niech los Ci ją da w pełnej
obfitości
czasem jest to spojrzenie przez łzy...ale miłość
dobrze jest mieć w sercu...piękny wiersz...
jeżeli zrozumiemy drugiego człowieka łatwiej
wybaczymy, ładny bardzo :)
bardzo życiowy wiersz....może to nie była miłość....
pozdrawiam -
Też tego nie rozumiem i cierpię z tego powodu,widać
ONI inaczej patrzą na świat jak my,cieplutko
pozdrawiam i głowa do góry :)
owocnych poszukiwań życzę...
pozdrawiam pięknie:)
Czasami człowiek nie wie czy to zauroczenie czy
miłość, prawdziwa jest ale rozkwita powoli jak kwiat
:)