Spokój myśli

Zagnieżdżone w sercu ptaki,

ulecieć nie mogą do słońca,

przechylają swoje głowy,

trzepoczą skrzydłami - na próżno,

tylko ciepło otworzy im drogę,

ptaki z radością odlecą-za późno,

słowa ranią jak dzioby orłów,

szponami wbijają się w serce,

poszarpane cząstki....

tak trudno poskładać,

ból rozrywa wnętrze

więc, po co ranić? i kochać, po co?

dać ptakom wolność upragnioną,

niech w świat odlecą z pokorą,

i serce nie krwawi i słowa nie ranią,

a czy radość zawita? otworzą się wrota?

spokój w myślach i lżej na duszy,

bo ptaki nie odlecą...

tak w mym życiu być musi.

bo wszystko, co dobre kołem mnie omija,

jak próbuję kochać....zabijam.

Luba

autor

Luba

Dodano: 2005-01-23 11:00:33

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie