spotkamy się w piekle
piszesz że wrócisz
wszystko zależy od Ciebie
dzień może nie jest dobry
a to co się dzieje jest
kroplą deszczu
spływającą po szybie
w nieustającym mroku
myśli rodzą dawne potwory
czarek nigdy nie pracował
osiedlowy zabijaka po pijaku
postrach kolegów nie żyje
ziemi ulżyło także ludziom
rodzinie smutna śmierć
utopił się tym co zjadł wypił
kiedyś oberwałem od niego znienacka
pęknięta warga i siniaki pod oczami
nie wybaczę tego nawet zmarłym
źle to o mnie świadczy
myślę że spotkamy się w piekle
autor
kamień
Dodano: 2023-09-23 11:29:47
Ten wiersz przeczytano 604 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Wybaczyłem.
Wybaczyć zawsze warto, chociażby dla siebie.
Wybaczanie to wielka sztuka wypływająca z serca oraz
przynosi spokój, pozdrawiam serdecznie.
Tytuł wywołuje dreszcz.
Treść smutna, do refleksji.
Choć przebaczanie jest nieraz niezwykle trudne, warto
się na nie zdobyć.
Z tym łatwiej będzie żyć.
Cieplutko Cię pozdrawiam Michale :)
Oj, to trudny temat. Czy warto trzymać się doznanych
krzywd? Wybaczyć to nie znaczy zapomnieć, ale wybaczyć
to dać sobie żyć bez obciążeń bolesnej przeszłości.
Pozdrawiam serdecznie.
Warto wybaczyć
Serdeczności
Szczerze. Odbieram w klimacie refleksyjnym.
Gdyby tekst należał do mnie zamieszałabym nieco w
fiale np. tak:
"kiedyś oberwałem od niego znienacka
pęknięta warga i siniaki pod oczami
nie wybaczę tego nawet zmarłym..."
Mam nadzieję, że nie weźmiesz mi za złe tej
czytelniczej sugestii.
Pozdrawiam Cię kamieniu:)
Smutna historia. Jednak wybaczenie to coś, co jest
wartością po obu stronach.
Pozdrawiam miło ;-)
wybaczaniem nie tyle komuś, co sobie przynosimy spokój
janusze.k, piękny komentarz razy dwa, ale głosu
brak...
Serdeczności
ps. naszą ojczyzną jest Niebo, a nasza bytność na
ziemi drogą do Niej
Pokochaj Ojczyznę - Niebo i zrozum Krasickiego:
Święta miłości kochanej ojczyzny,
Czują cię tylko umysły poczciwe!
Dla ciebie zjadłe
smakują trucizny,
Dla ciebie więzy, pęta niezelżywe
.
Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny,
Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe,
Byle cię można wspomóc, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.
zabliźnienie duszy to owa "chwalebna blizna".
W piekle żyjemy, a bramy nieba... otwiera
przebaczenie...
Przebaczając odnajdujemy swoją duszę, odradzamy się...
wyrzucamy z siebie cierpienie.
Wśród tylu prawd zapisanych na niebie, nirwaną płynie
wybaczenie...
Wyjątkowy wiersz!
Zatrzymuje czytelnika...
Poraża prawdą o człowieku.
Serdecznie Cię pozdrawiam i z serca dziękuję za
wzruszające słowa w komentarzu u mnie.
warga się zrosła, siniaki znikły a uraz na duszy i w
pamięci pozostał
że w pamięci zgoda , bo to pomoze w przyszłości :
sobie w dobieraniu towarzystwa i innym jako przykład w
dobrym doradzaniu
ale o duszę swoją też należy zadbać podobnie jak ciało
zadbało o zabliźnienie ran.
Wybaczanie jest piękne...
Nie rób sobie tego.
Pozdrawiam ciepło :-)
Warto wybaczyć dla spokoju mz
A z pamięci i tak nie zniknie...
Pozdrawiam :)