spotkanie

na kamieniu polnym
słońcem wykąpanym
motylkowa panienka
cichutko płakała
zgubiła chłopca swego
uciekł gdzieś
niecnota

żal panienki - motylka
coś tam powiedziałem ciepłego
tak z serca
potem przytuliłem

trzepot małych skrzydełek
uśmiech
choć łez padło kilka
duszę leczyłem
cudnego motylka

mijały chwile
radości i śmiechu
rytm mego serca się zmienił
szmer to znów łomot
popłoch w duszy - oniemiałem
ja tego motylka
zwyczajnie kochałem

zdałem sobie sprawę
lecz za późno trochę
ona - motyl dziewczyna
ja jestem robalem

rozpostarła skrzydła
tyle ją widziałem

autor

kadmon

Dodano: 2010-03-05 16:25:50

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Toniczny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie