Spowiedź

Konradowi... za to, że jest...

Dotknij mnie...
Teraz tego pragnę
We mnie sypią się marzenia
Nie chce żeby było
Tak jak już się stało

Bóg przychodzi czasem
Lecz ja tego nie doceniam
Nie wierze, że może
Nie być tak jak było
Jak już się stało

Wbiły mi się w głowe
Takie rzeczy, ze aż sumienie mnie boli...

Kiedy biore piąty oddech
Czuje...
Jak pustka mnie ogarnia
Jaka jestem sama
I taką chce być...

Do mego sumienia
Zaprosze tylko Ciebie

Przytul mnie...

autor

szeregowa zapałka

Napisany: 2005-09-14 Dodano: 2005-09-20 10:37:24

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie