Spowiedź

Zrodzeni w czystości tak niewinni
skąpani w wodzie na świętej ziemi
owinięci w bieli anielskie szaty
oczy twe znają miłość.
Kochają tę matkę.
Która pociesza i tuli troskliwie.
----
Coraz trudniej wyznawać prawdę,
kłamstwo podaje wpierw rękę.
Później wiesza kamień na duszy.
Ogromny strasznie
aż nadchodzi czas.
Zrzucenia tego ciężaru
by poczuć ulgę tylko na chwilę
Gdyż powraca w niewinności.
----
Garść dolarów
dla pragnących chleba
z kieszeni oddam.
Ostatnie buty
zaproszę do domu swego.
Czy za małe to czyny
Ile jeszcze pytam.
Gdy ciążą na mnie kolejne winny.
----
Wstyd czasem wyrazić słowa.
Gdy szczerze przyznajesz.
Że ze spokojem patrzyłeś.
Jak zło krzywdzi.
Zadaje kolejny ból.
I po takim długim czasie
przynosisz swe sumienie.
Oplute
zbrukane
okaleczone
sprawiedliwa kobieta
co, że bez oczu
wysłucha uważnie.
Nawet wybaczy.
Jednak powie, że za późno.
A ty płaszczem
wstydliwym okryjesz twarz.
Głowę znużysz w nurcie słonych łez.
----
Trzymam drewniany ster.
Płynę na oślep.
Straszliwy sztorm
wyrzuca moje życie za burtę.
Pozostał tylko rozpacz i żal.
Łaskawe morze daje.
Długi czas
składa w pokłonie obietnicę.
A fale wyrzuciły na brzeg.
Z niedowierzaniem
bo niejeden już mówił.
Nikczemnie do wiatru
pustymi słowami
Że się zmieni.

Autor wiersza Damian Moszek.

autor

Damian Moszek

Napisany: 2023-08-15 Dodano: 2023-08-15 10:16:24

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie