Spowiedź z moich szaleństw

Wybaczcie mi chaotyczność

Intryga zmysłów,
intryga domysłów...
Miłość jedno pięknie fatalne zauroczenie
lecz ja je kocham;
jestem jednym wielkim pragnieniem

***
Zmierzchem łapię leniwie się toczące
słońce.
Chcę chciwie zamknąć je w małej dłoni
ono wciąż złośliwie ucieka
lecz ja nie przestanę go gonić.
Może to naiwne złudzenie
ja wolę wierzyć w światło
ono moim wiecznym przeznaczeniem
*
Przyszła noc
głucha, pusta, wstrętnie cicha
coraz ciemniej
kropla po kropli wylewa się z czarnego kielicha
Księżyc jasny, mrok nieudolnie przecina
jako płatek biały koloru szlachetnego jaśmina.
Przychodzą jakieś straszne cienie.
Miałam przebaczyć.
Lecz gdzie dla mnie przebaczenie?

Jeżeli macie jakieś refleksje to piszcie

autor

Agi0206

Dodano: 2009-01-23 17:10:00

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie