Sprężyna

Umarł zegar już z dawna
Stał zakurzony bez czucia
Smutny, choć sprężyna napięta
Ona jeszcze pamięta -rytm

W swoim uśpionym domu trybów
Przebrzmiałych ech i cichych uchybów
Pośród zakurzonych zębów
Sprężyna pręży się do pędu

Beznamiętnie wyjmuję blokadę
Syknęła sprężyna, ruch żaden
Już nie zapełni napiętej ciszy
Kto tego żywota szept słyszy?

Umarł łowca istnień
Z uśmiechem wskazówek
I czarnym cieniem pod nimi
Bo już nie pamięta
Za czym tak pędzimy.

Autor: inspektorek

autor

inspektorek

Napisany: 2006-09-09 Dodano: 2006-11-13 20:33:26

Ten wiersz przeczytano 961 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie