Sprostać pogodzie.

Stoi na przystanku spora grupka ludzi,
i nikt nie narzeka, i nikt nie marudzi.
Drepczą tylko w miejscu, walcząc z nudy musem,
wierząc że odjadą na czas autobusem.
Chociaż opóźnienie już zaczyna grozić,
bo spadł pierwszy śnieżek, ścisnął mały mrozik,
to oni czekają, gdyż mają nadzieję,
że to jest nie prawda, że to się nie dzieje.
Każdy ma potrzebę, jechać też gdzieś musi,
i chociaż już wściekły, to nerwy swe dusi,
bo a nuż się zjawi…przecież to listopad,
śnieżek taki mały, a nie wielki opad.
Chłody też plusowe, cóż uczynić mogą,
by normalnie jechać, też normalną drogą.

Ale jak to w bajce, bo to przecież bajka,
że aura kapryśna robi sobie jajka,
czyli hece z ludzi, co grzecznie czekają,
na własny autobus…się nie doczekają.

Bo bajka jest prawdą tylko w tym narodzie,
co potrafi sprostać kapryśnej pogodzie.

autor

Grand

Napisany: 2007-11-12 Dodano: 2007-11-13 09:52:48

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie