I srebrny klucz może się rozpieścić
werk w horologium z diabłem po słowie
wszystkie sprężynki zrejterowały
chaos w przestrzeni inercja w głowie
wlot w Czarną Dziurę niezbyt wspaniały
wskazówki wszelki czas zakrzywiły
cyferblat spęczniał jak supernowa
ten widok sercu jakże niemiły
potężny wybuch cykl wciąż od nowa
gwiazda się rodzi tudzież zapada
człowieczy podmiot po uszy w gównie
ot rzeczywistość degrengolada
na skrót wormhole życie zbyt trudne
autor
zielonogórzanin
Dodano: 2016-01-01 01:12:03
Ten wiersz przeczytano 907 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
prawda, życie zbyt trudne
I to jest dopiero odpowiedni dystans.
Szkoda, ze nie można się wybrać, złapać perspektywy i
wrócić.
Świetny wiersz. W formie i treści.
Bardzo podoba mi się odniesienie naszej marnej
egzystencji do tego, co wszech....
I znów jestem o krok przed moim przyjacielem
nieznanym ..chyba śpisz przyjacielu kochany ..
werk, ciekawe słowo - nie znałam, ale wsparta
komentarzami nabieram przekonania, że to dobry wiersz.
ano, prawdę Rysiu mówisz, ze gdy człowiek odejdzie od
Światła to będzie rozklekotanym zegarem, świetny
wiersz :)
kosmicznie refleksyjny wiersz :)
pozdrowienia :)
bardzo dobra refleksja pozdrawiam
Intrygujący wątek o przemijaniu. Na pewno warto się
zastanowić nad rytmem Wszechświata.
Pozdrawiam Noworoczną jasnością:-)
Dobry wiersz!
Niech ten Nowy Rok będzie
źródłem radości i miłości!:)
Pozdrawiam serdecznie!:)))))
dzięki czytaniu można na chwilę się zatrzymać
:-)
nie sądziłem, że ludzie jeszcze znają słowo werk jeśli
chodzi o zegarki. rzadkość to...
pewnie jesteś miłośnikiem starych mechanizmów.
pozdrawiam
Dobra refleksja:) Miłego popołudnia:)
absolutnie na tak , pozdrawiam
z ciekawością przeczytałam wspaniałe pozdrawiam
cieplutko Babsi
Ciekawy przekaz! Pozdrawiam!