W srebrnych łez krzyku...

...siłą miałeś być, żebym mogła czerpać z niej...

"Wczesnym rankiem,
kiedy budzę się ze snu,
przecieram oczka i czuję-jesteś tu.
Spoglądam za okno…
Wiatr tak samo jęczy,
drzewa tak samo mokną…
A ja kocham Cię,
chwilą powrotną…
Ja-uwięziona w obręczy,
wciąż boję się szeptu, dotyku…
Wciąż chowam się
w srebrnych łez krzyku,
który rozbija się o me serce.
„Proszę Cię nie rań! Już nigdy więcej…”
-w słowach tych odnaleźć się chcę,
coraz to bardziej pragnąc-
by namiętnością otulił się
mój dzień…"

...każdym oddechem, woła o Ciebie-i tylko Ty nie widzisz jak...

autor

KfiAtUsZeK

Napisany: 2005-07-07 Dodano: 2005-07-07 13:12:11

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie