Środek
Jak tylko człowiek nauczy się chodzić
wyrusza w podróż by badać drogi
by świat odkrywać obiera szlaki
poznaje błoto kamienie i krzaki
stos słów nieprzebranych emocje i cienie
tworzą pytania zwątpienia nadzieje
I mierzy się człowiek z przeciwnościami
by poznać dotknąć ogarnąć oczami
aż w końcu siada zmęczony na drodze
obrazy i słowa wirują w głowie
w oddali widzi już kres dreptania
a tu i teraz się spokój wyłania
i staje się chwila, że jest mu jak w
niebie
bo wie czego szukał i znalazł
siebie
autor
zielonaDana
Dodano: 2020-08-27 12:56:02
Ten wiersz przeczytano 638 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Czasami ciężko ogarnąć oczami, bo aż trudno uwierzyc w
to, co się widzi :) Pozdrawiam serdecznie +++
Żeby odnaleźć siebie, trzeba wpierw być. A dziś
większość ludzi woli mieć, niż być. Obstawiają się
gadżetami, przekonani, że auto, telefon, sprzęt
nagłaśniający, maszyna, która nie jest do niczego
przydatna, ale wszyscy sąsiedzi ją mają... to oni.
Jesteśmy tylko ludźmi i przez całe życie pragniemy
poznać, jak najwięcej, a na poznanie siebie brakuje
nam czasu. Pozdrawiam :)
Tak, to prawda, dobra refleksja, msz wbrew pozorom
odnaleźć siebie nie jest łatwo, a jeśli to się stanie
to rzecz bezcenna, pozdrawiam Danusiu serdecznie :)
Bardzo dobry, prawdziwy wiersz... pozdrawiam:)
Wielkie to szczęście wiedzieć czego się chce i czego
pragnie, by cieszyć się z życia. Życzę udanych chwil:)
A im szybciej człowiek się ogarnie ze sobą, tym
łatwiej mu szukać kogoś, by mnożyć niebo...:)
Pozdrawiam Dano z podobaniem :)