Stacja życie

Mało dzieje się w szarym pociągu. Nawet
wyrazy nie chcą spadać deszczem, kładą się
mgłą w brulionie oczekując okularów
strażników wiedzy, wybawców ziemskiej udręki.
Żyjesz w świecie wirtualnym topisz resztki
codziennych czynności w sferze urojonej

W przyjaznym uścisku niebyt z bytem
(jak wspomnienie młodości z teraźniejszością)
zbliżają się do stacji wystukując słowa
obudź się, wyjdź, smakuj życia jeszcze na to czas
Marzanna w rzece utonęła. Za oknem
kolorowe wagoniki nadchodzących dni

Dziękuje za sugestie i wskazówki. Wersja poprawiona. 27.03.2009

autor

koplida

Dodano: 2009-03-28 00:01:38

Ten wiersz przeczytano 915 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie