Stacyjka
Inspiracją wiersz " Dom starości" Waldka (Waldi1)
Biegniemy gdzieś, sprawy załatwiamy,
te ważne i te mniej.
Ich też mijamy, coś do nas mówią, czegoś
chcą,
nie słyszymy, są tacy nieużyteczni.
Przezroczyści ludzie, niepotrzebni.
A jeszcze wczoraj obiecane niebo Im
było,
zielone łąki, wschody słońca,
nadmorskie plaże, co ciągną się bez
końca.
Parki co pachną jaśminami, i dymy nad
polami,
i gdy drzewa się już nie zielenią.
Ta Mama i Babcia już dawno wykupiła
bilet,
do miejsca o nazwie Miłość.
Na pociąg czeka, by jeszcze raz poczuć
barwne motyle.
Lata w oknie mijają i wiatr porwał
wszystkie słowa, może za księżyc je
schował.
Ona wciąż czeka,
semafor nie może być ciągle zajęty.
Ze stacji nadziei ten pociąg da swój
początek, za chwilę, na chwilę,
chociażby z daleka.
Komentarze (45)
Smutna refleksja wiersza skłania do przemyśleń nad
kruchością życia.
Młodzi i zdrowi nie zaprzątają sobie głowy co będzie
za ...dziesiąt lat. Może i dobrze, bo jutro niepewne i
nie każdemu jest dane dożyć starości.
Życie to podróż pociągiem z biletem w jedną stronę;
zagadką jest tylko godzina odjazdu.
Witaj Aniu.
"Na pociąg czeka, by jeszcze raz poczuć barwne motyle"
To jest to!
...
Bardzo przygnębiająca rzeczywistość, niestety tak
często bywa...pozdrawiam cieplutko :*
Niestety, wielu osamotnionych starszych ludzi ostatnie
chwile długiego życia spędza na czekaniu na ciepłe
słowo, gest, odwiedziny dzieci, z nadzieją, która
ożywia ich oczy, do końca wpatrzone w okno lub drzwi.
Pozdrawiam serdecznie
Smutna rzeczywistość a"Lata w oknie mijają"
Pozdrawiam cieplutko:)
Smutna refleksja z wiersza płynie.
Pozdrawiam serdecznie
Refleksyjna treść i dobra.
Podoba mi się.
"Stań się niewidzialna jak miłość
poznacie wspólny Świat zakamarkami
w nowiu drogę oświetlą ci gwiazdy
ścieżkami"
Pozdrowienia ślę!
...i my w tym zaganianiu, nie zapominajmy że kiedyś to
samo może nas czekać...smutny temat...pozdrawiam
serdecznie.
a kuku Aniu po raz drugi
Pozdrawiam serdecznie ....
Smutny lecz prawdziwy... pozdrowień moc
Smutna refleksja... i bardzo prawdziwie. Pozdrawiam:)
Niestety szczera prawda bije z tych strof
młodzi zagonieni mają też swoje rodziny nie mają czasy
dla rodziców
smutna prawda:(
miłego dzionka:)
Zatrzymał mnie Twój wiersz i wzruszył jutro pojadę do
rodziców tak mało mam dla nich czasu
Wzruszasz...