Stąd do wieczności (cz.2)

...Tymczasem zasłuchany w podszept własnej jaźni
wkradam się nieustannie w świat metafizyki.
Ulatują gdzieś w przestwór wodze wyobraźni
snując się po odległych krańcach galaktyki.

Lub próbuję poruszyć pamięci klawisze,
bawiąc się telepatią i hipnozą wsteczną,
i zdarza się czasami, ze widzę i słyszę
choć sprawa się wydaje nieco niedorzeczną.

Lubię zmysłów sygnały wydobywać z cienia
spisując sny w nadziei, że w nich się objawi
jakiś ślad przeszłych zdarzeń, poprzednie wcielenia
czy obrazy znajome w przebłysku deja vu.......

Paweł Knobloch 27.03.2006

autor

Paweł Knobloch

Napisany: 2006-03-27 Dodano: 2006-03-28 00:09:24

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie