STAJEMY SIĘ ODPORNI.

Informacje nam tłoczą nachalnie..
i bezosobowo..
więc, problem widzimy g l o b a l n i e
a nie s z c z e g ó ł o w o..

.. nie dostrzegamy w tym wszystkim
konkretnego człowieka..
.. bo nie jest nikim bliskim..
patrzymy na niego z daleka..

i.. stajemy się o d p o r n i.
Brak miejsca na o d c z u w a n i e..
My przecież jesteśmy wolni!
Spokojnie jemy śniadanie.

.. nie mnie ten ból dotyczy..
szarpana rana na nodze..
.. To obca kobieta, krzyczy
na zbombardowanej drodze

nad nieruchomym ciałem
ostatniego syna..
.. Nie ja to spowodowałem..!
.. To nie moja wina..!
.....................................

Powinno wstrząsać, na wskroś,
każde takie wydarzenie !
.. może.. obudzi się wreszcie ktoś..
odpowiedzialny za cierpienie...?

autor

anna

Dodano: 2006-12-09 03:29:05

Ten wiersz przeczytano 817 razy

Oddanych głosów: 126

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie