Stalowa szarość

Wygranym jest ten, kto upadł lecz wstał. Zapraszam.

Stalowa szarość siedzi za rogiem,
potrząsając butelkową zielenią,
gdy cień zjawy przemyka.

Kryształowe kule lśnią przerażone,
osadzone na bokach zieleni
wyczekują zjawy.

Trzask - prask nadchodzi
ogromna, przerażająca
zjawa.

Stalowa szarość znika
łopocząca małymi
srebrzystymi skrzydłami.

Gołębie z okna
odleciały.

autor

Pesymistka94

Napisany: 2020-07-15 Dodano: 2020-07-15 15:38:12

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie