Stare dzieje
Biegłam przed siebie, jak szalona,
żeby nadgonić stracone lata,
uchwycić w dłonie maleńkie szczęście,
lecz czas szybciutko, wszystko
podkradał.
Wciąż oglądam się przez ramię,
czy nic tam nie pozostawiłam,
ciągle się spiesząc z myślą jedną -
co już minęłam, a co zdobyłam?
Ze mną przyroda maleńkim tchnieniem,
niezauważalnie też znikała,
sporadycznie, gdzieś w ogródeczku -
czerwona róża przekwitała.
Dzisiaj nie mierzę się ze światem,
nie gonię bytu, żadnej chwili,
słyszę jak wiatr przygrywa basem
i w koło wszyscy są życzliwi.
Teraz dostrzegam pąsową różę,
kropelki rosy ją obmywają,
jak dobrze, że już nie muszę,
szukać czegoś, co spać mi nie dało?
Zegar niech cicho sobie tyka,
a ja się cieszę małym mgnieniem,
od zmroku, do pierwszego promyka,
wspominam w ukryciu stare dzieje.
Ola
Komentarze (79)
Dziękuję piotruśpan:-) .
Miłego waldi, dziękuję za róże:-)
Pozdrawiam eleonoro:-) .
Miłego dnia
Dziękuję piotruśpan:-) .
Miłego waldi, dziękuję za róże:-)
Pozdrawiam eleonoro:-) .
Miłego dnia
Dziękuję piotruśpan:-) .
Miłego waldi, dziękuję za róże:-)
Pozdrawiam eleonoro:-) .
Miłego dnia
stare minęło
pozostaw stare dzieje
Stare dzieje smutne
teraz optymistycznie
Dobrej nocy:-) :-) . Na mnie pora :-)
Dziękuję Bolesławie. Pozdrawiam
Olu miła,sypiesz wierszami jak kwiatkami,pięknie
pozdrawiam
Miło mi Grażynko:-) :-) . Pozdrawiam i dziękuję:-)
Olenko, piekny wiersz, cieply, optymistyczny.
pozdrawiam Ciebie bardzo cieplutko:))
Wiedziałam od początku, że ten tył nie wypali,
brakowało mi właśnie ramienia:-) . Dziękuję WN
Jesienna Różo wracam do domku. :-) pozdrawiam
Dziękuję bardzo za wizytę i komentarze podczas mojej
nieobecności. Miłego wieczorku:-)
po co gonić, co się nie da,
po co komu nowa bieda,
choć by w złocie opływała,
minęło - niech bedzie chwała.
Pozdrawiam serdecznie
Olu, szczęśliwego powrotu do domu Ci życzę i miłego
wieczoru. Dziękuje i pozdrawiam.