Starość, niespokój i zbacowanie

opowiadanie gwarowe

Starość, niespokój i zbacowanie

Mama.
Dzisiok kie syćko zbacujem, choć to tele roki temu to jesce taki niespokój idzie pomalućku po mnie od nóg ku sercu a pote łapie za garło i dusi…
Rada ik widzem choć ik juz ni ma, mamy śtyrdzieści roków a taty juz pietnoście. Przychodzom ku mnie we śnie cały tyn cas i dziękujem Panu Bogu za te krótkie sny ś nimi. Mojom babke Ludwine zabiyli Miemcy we Wielkom Niedziele w 1944 roku kie sła z rezurekcji z kościoła w Poroninie du domu na Kościuszki 13. Zanim sie to syćko stało była łapanka i mama razem z wujkiem weśli do wody pod mostem coby jej uniknąć. Z domu Miemcy zabrali mojom babke a ik mame. Kie sie wróciyli du domu wujek postanowiył jechać na roboty zamiast mamy, a moja mama miała brać tego 1944 roku 26 cyrwca ślub. Po tyj kąpieli we wodzie lodowatej mama zachorowała na reumatyzm, bolały jom stawy i serce do końca zycio, miała wtej dwadzieścia dwa roki a wujek pewnie dwanoście… całe moje dzieciństwo i młodość i jaz do śmierści mamy przezywałak tom jej chorobe i bołak sie od małego dziecka ze mama umre… Tata tyz narzekoł choćkie ze go bolom ręce, bo roboty było wiecnie duzo i końca nie było widno. Byłak juz rok po ślubie i mialak córecke Joasie kie sie okozało ze mama mo guza na mózgu i trza jom operować miała to być trepanacja czaski. Wysło to syćko we śpytolu w Krakowie. Coby podlecyć nerki i serce przed operacyjom, mame posłali do śpytola w Zokopane, nie wiedziała nic o tym guzie ino my tata i jo.
Boze! jakie cięzkie było wtej zycie nic nie było wozne ino coby mama wydobrzała. Był wtej rok 1967 Godne Święta tata jak co dnia trzymoł w gorści rózaniec i dziyń w dziyń modlył sie i mortwiył sie…Mijały dni mama podreperowała siyły i posłali jom w Kraków był marzec o godzinie ósmej miała mieć operacyje totyz klęcałak i wołałak w niebo o udanom. Pytałak Pana Boga coby wzion mi z dziesięć roków zycio i doł mamie bo mi jest potrzebno do zycio. Mineno juz z pół dnia, a jo zglewiało ze strachu cupiałak dalej na modlitwie, nie cułak zodnej odpowiedzi niebo nie dawało zodnego nomniejsego znaku. Z niedobocka zaburzyło cosi do okna ze strachem popatrzałak przez nie i serce staneno mi pewnie bo uwidzialak przez okno mame. Otwarłak dżwiyrze i mama uśmiechnięto i zadowolono pedziała ze je juz zdrowo, po chorobie co to jom odkryli w Krakowie ni ma znaku bo robiyli rezonans
i prześwietlenie syćko sie samo podziało… Moje scęście ni miało granic a rozum ni mógł wytłumacyć jako sie to syćko stać mogło. Mama zabrała sie za warzenie obiadu
i bocem go do dziś bo tak mi smakowoł jak nigdy nic, na świecie…
Wartko mineno dziesięć roków i zaś cosi sie mamie stało. Tata przyseł w nocy porusoł mnie za ramie i pedzioł: dziywce cosi sie z mamom robi ni moze oddychać wstawoj i leć dzwonić po karetke…
Wróciyła sie wtej jesce du domu i pedziała ze uciekła grabarzowi spod łopaty
i opedziała śpytolnego wica. Doktor trzymoł za ręke pacjenta i obiecowoł ze bedzie przy nim jaz sie obudzi po operacyji. Operacja sie odbyła i pacjent sie obudziył, za ręke trzymoł go cłek z brodom i wąsami wielkimi. Spytoł sie go, panie doktorze tak długo spałem? Nie jestem doktorem jestem Świętym Pietrem, odpedzioł. Nie pedzieli mi co jej jest alek sie ciesyła ze je w dóma s nami. Wnucęta ciesyły sie ze mnom rade widziały babke. I stało sie, zastawka w sercu odmówiyła posłuseństwa i przestała działać i nie było ratunku dlo niej. Nie pedzioł mi nik o tym. Posłak po wode na Wiktorówki i pokiela jom piyła serce jakosi pikało. W nocy przysła ku mnie
z walizkami i tobołkami we śnie i pedziała ze idzie sama po wode, bo ino ona jej pomogo i lepiej sie cuje. I posła juz na zawse. Rano zadzwoniył telefon w robocie cobyk natychmiast przysła ku niej, wpuściyli mnie na kwilke. Przewodów nie zabocem i tyk maminyk smutnyk ocy ftore gasły, kie powyciągali jej syćkie rułki jako tata pedzioł, było trzeciego grudnia tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego siódmego roku
a w Mikołaja był pogrzeb. Świat sie mi zawalył kolebało mnom z pięć roków
i nimogłak dojść do sobie zanim znowu uwidziałak ze dysc leje i słonecko świeci, ino mamy juz nie było na tym świecie…

autor

skorusa

Napisany: 2016-03-15 Dodano: 2016-03-15 18:03:35

Ten wiersz przeczytano 923 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie