Stojąc w miejscu

Nienagannej jak zawsze Marr, której wsparcie pomaga tworzyć...

Tak…ta jedna łza przeważyła wszystko…
Znów patrząc na nasze wspólne zdjęcie,
Widzę przyszłość, którą chciałam.
Lecz co mi pozostało?
Tylko marna myśl, że dam radę…
Że znajdę w sobie siłę…
Że ujrzę znów Ciebie z uśmiechem…
Odwracam głowę…
Widzę przeszłość…
Pełną miłości,
Upstrzoną uśmiechem,
Ubogacona nami…
Nie wiedząc, co począć,
Zamykam oczy.
Ukazujesz mi się Ty.
Wyciągam rękę…
Znów niszczę wszystko.
Z przerażeniem odklejam od siebie powieki.
Nie widząc nadziei-swojej matki patrzę w dal…
Snuję plany.
Budzę się ze snu, w którym wszystko było inne…
Teraz widzę tę monotonię ogarniającą mnie.
I naglę ocierasz się o moją rękę Ty.
Odruchowo chwytam Twą dłoń…
By prowadzić Cię przez tak trudne życie.

Karol...dziękuję za pomoc...

autor

_Inna_

Dodano: 2008-11-11 17:47:20

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie