Stokrotka

Maleńka stokrotka na mej dłoni
Płatkiem delikatnym łezkę roni,
Bo nie ma jak róża pięknej woni,
Żaden kolec przed zdeptaniem nie broni.

Nie zachwycił się nią Mały Książe,
Zakochany z miłością nie wiąże,
Tak niewiele napisano o niej książek,
Czuje się nie jak kwiat, a kwiatu zalążek.

Maleńka stokrotka na mej dłoni
Płatkiem kolejną łezkę roni,
Bo róży uroku nigdy nie przegoni,
Samotnie zginie w dzikiej łące toni.

Nie stanie już w Ireny Weiss wazonie,
Młode dziewczę jej pąsem nie spłonie,
Nie rozsypią ją w procesji białe dłonie,
Czuje w środku jak na darmo płonie.

- Kwiatku złotooki na mej dłoni
Nie marszcz swej subtelnej skroni,
Trawa różę przed żarem nie uchroni,

A w jej miękkim zielonym aksamicie
Twoje słoneczko wygląda znakomicie,
Przed tobą, a nie różą klękam w zachwycie.

autor

LudwikaXV

Napisany: 2006-01-29 Dodano: 2008-01-06 18:48:44

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie