Stosy kwiatów

Stosem kwiatów stół zalany,
słońce pada spośród nich,
cieniem radość się odbija,
kielich co pomieści łzy.
Przysłonić kwiecie miało,
swoją wonią doli brzask,
zasłonić winno co ukryte być chciało,
to czego odkryć nie mógł świat.
Zamiast tego, kwiat nie stronił
od wznowienia słodkich chwil,
swe zadanie wiernie spełnił przesyłając życzeń moc.
Bez nich dzień Ten byłby jakby stracony,
ślub nie może odbyć się bez kwiatów
jak i panny młodej...

autor

juliettdżydżowa

Dodano: 2011-03-07 18:11:59

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie