STRACH...

Każdy się czegoś boi,
każdy wciąż ucieka.
Przyszłość...starość...śmierć nas goni.
Goni nas...nie zwleka.

Strach zagląda w oczy moje.
Strach i ta niepewność.
O kolejny dzień istnienia,
I PRZYSZŁOŚCI mojej ciemność.

Przez skórę żyły widoczne,
słabe serce, kruche kości,
pomarszczone całe ciało...
...boję się objęć STAROŚCI.

ŚMIERĆ też nas pochłonie.
Jej nie przechytrzymy.
Dnia i godziny nie znamy,
gdy w jej ramionach się obudzimy.

Więc nie myślmy sobie,
że nic nas nie dogoni...skoro uciekamy.
Bo z ostatecznością...czyli Śmiercią...
...żadnych szans nie mamy...

autor

Orchidea

Napisany: 2005-04-25 Dodano: 2005-04-25 17:26:37

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie