Strach

Nad tym wierszem pracowałam 10 min. i to dla wszystkich ludzi co pszeczytają go Sory za błędy ale mam tylko 12 lat i czasem się zdarzy

Kiedy jestem sama w pokoju, smutno mi i źle.Gdy zamkne oczy po kryjomu, od razu boję się.
Boję się o świat, boję się o życie, boję się, że umrę bardzo pospolicię.
Już nie mogę żyć ze strachem po prostu wstydzę się wyjść sama na ulicę choć ciekawość zżera mnie, zżera mie od środka no i z zewnątrz tesz.Oczy pragną zobaczyś to co najpiękniejsze, ciało odmawia bo mie boli serce. Z żalu i niedoli choć tego żałuje bolą mnie tesz ręce.
Lecz na ziemi nie ma dobra, jest tylko pustka, zdolna.Zdolna do wszystkiego nawet by zepsuć człowieka dobrego. Zmieni go w potwora, co tylko czuje złość,nienawiść to dopełnia a samotności nie ma dość.Ale jest mała nadzieja by człowieka zmieniać, serce otwarte skarbów warte no i silna wola pomogą każdemu to wszystko zwyciężyć i nakłonić do dobra.

autor

Tomara

Napisany: 2006-11-25 Dodano: 2006-11-25 00:59:56

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie