strach

W pustyni przeznaczenia
nic nie mając ocalenia,
przebyte drogi ich ślad zniszczył wiatr,
siedząc na kamieniu w skwarze,
zamyśleniu powikłanym przez tysiąc spraw.
Życiu samotności ocalenie przed ciągiem
rzeczywistości niszcząc wspomnienia,
dumnie krocząc w nieznane ścieżki
życia.
Albo niczym paw nastroszyć pióra
kryjąc za maską prawdziwe oblicze,
budując los na strachu przed prawdą,
i odkryciem samego siebie...

autor

jakub 10.03.2005

Napisany: 2008-11-20 Dodano: 2009-03-27 15:20:15

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie