Strach przed kolejnym zaszczytem

Jak długo będziesz mnie doświadczał, Ojcze?
Jak długo jeszcze
Czy nie wystarczą Ci moje przepłakane łzy?
Czy nie wystarczą moje nieprzespane noce?
Czy odwiecznie nierozerwalny problem sensu i celu ludzkiego bólu i cierpienia musi koniecznie dotyczyć każdego mojego kroku, każdej mojej myśli, każdego mojego czynu?
A jeżeli tak to powiedz dlaczego?
do czego w ten sposób chcesz mnie przygotować?
Jakikolwiek nie byłby twój plan to nie bąź w nim bezlitosny Ojcze!
Zważ wreszcie na kres moich sił na zwykła potrzebe bycia szczęśliwą
I chociaż zachęcasz mnie abym poczytywała to sobie za zaszczyt- możliwość przeżywania tych wszystkich bolesnych prób- ja jednak pomimo wszystko usilnie prosze Cię racz mnie nieco rzadziej w taki sposób zaszczycać

autor

ania

Dodano: 2006-11-01 17:55:49

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie