Strach, ten nienazwany.

Zimno, wiatr targa moim ciałem rozrywając na strzępy połać pewności,
kawałki odwagi wykpionej przez lodowate powietrze zwisają z krzaków krwawiących końcem końców.
Mroczno.Ciemno, żle, strasznie, jak w stadzie wilków, gdy sie nie jest jednym z nich,
zagubiony jestem w życiu.Nie wiem co począć, gdy smutno, tak zimno mi.
Przytul mnie kochanie!Uratuj mnie przed lękiem nienazwanym!
Powiedz że kochasz, że tylko ja, zaprawdę, pokochany!
Na wieki i z usmiechem, że Twój!
Nie oddawaj mnie nikomu!Zamknij w sercu swym, wyrzuć w bagna klucz.
Boję się, że stracę Cię, że coś się nie uda,
juz mówiłem.To strach nienazwany.Czarna, zimna chmura.
Miłość może mnie wybawić, daj mi łyknąć tej milości!
Chcę się nią zachłysnąć!Zadławić!W miłości tej pogrążyć!
Niech zaleje mnie czerwień Anielska, kochaj mocno, że aż do przesady!
Tul mnie i ściskaj, i nie przestawaj w kółko powtarzać!
Że kochasz i nie opuścisz nawet na krok mały,
że otoczysz mnie prześcieradłem z wiosny utkanym.
Że to nie planeta ziemia, lecz bezpieczne miejsce, nasz dom,
Kocham Cię kochana!W Ciebie wduszony, rozkosznie bezpieczny, dość strachu i mąk.
Nie wiem, może to tęsknota , może nowe życie,
kocham Cię.Po prostu.Przytul.

autor

rebel

Napisany: 2007-12-01 Dodano: 2007-12-01 17:28:40

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie