Cisza milczy śpiewem

Moje krajobrazy, panoramy, widnokręgi!
O, moje widzenie świata, postrzeganie wszystkiego i bycie wszędzie!
Przesłonięte góry, doliny, wszelakie krople wody.
Twoim właśnie widokiem, w Tobie zakochaniem moim.
Powietrze wolniejsze jest od pędu mej duszy, jakby nie nadąża za pożądaniem owej chwili,
tej każdej!Tej, która jedną jest chwilą!Jedynym chcianym życiem.
Zbyt krótka wciąż, lecz nie ważne teraz, nic i po co, ee tam, potem,
ogromy kwiatów usypać pragnę pod obliczem Twoim.
Zatracam się w pojęciu trwania, w pojęciu czasu i codziennej szarości,
nie ma jej już dawno. Taka cisza, ale jakaż slodka.
Za ręce, tym razem, bez zwątpienia w podmuch wiatru, co nasza trzyma stronę,
z ustami w jednym śnie pędzącymi do słodkiego wodopoju.
Zapatrzeni w siebie, czystością!Teraz juz nie pytaniem, nawet odpowiedzią,
teraz juz cisza błogą.Cisza wie wszystko, cisza milczy patrząc na milości tej małżeństwo.
Cisza patrzy na nas troje i nie śmie nawet zamruczeć,
tylko popłakuje w swej ciszy.Dla niej to też karuzela zadumy.
Pokonane boje, krzyki w Boga gdzies opiekę, łzy i oddech wstrzymany na niebo,
a teraz jesteśmy.Cisza milczy śpiewem.

...Kocham Cię.

autor

rebel

Napisany: 2007-12-30 Dodano: 2007-11-30 14:41:23

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie