Straciłem siebie

Dla P.

W oczach kłębią się chmury,
Krążą nad skałą serca,
Źrenice patrzą na góry,
Puste szukają wciąż miejsca,
Nadgarstki ściskają żyły,
Bezwładnie opada mi ręka,
Nikogo tu nie ma,
Więc mogę już przestać,
Myśli jak czarne konie,
Rysują mi po powiekach,
Spłoszone, łzawe i wolne,
Osawajam je w sobie od dziecka,
Ktoś we mnie śpiewa,
Deszczową melodię, przepiękna,
Kolana spadają z hukiem,
Na zimnej skały fortepian,
Wiatr układa mi włosy,
Zburzone od uderzenia,
Fala porwała echo,
Wiruje, chce skoczyć w przepaść,
To ona nas dzieli,
Ciekawe czy na mnie czekasz...
Przepraszam za most z papieru,
Tak kruchy, że może, nocy nie przetrwać,
Skoro brakuje mi tlenu,
Czym płonie we mnie poezja?
Zasypiam z tobą na ustach,
Śnie, że mnie usłyszysz,
Chce krzyczeć,
Nie szeptać...

Które mosty dudnią bardziej pod naporem mięśni ?Te po których maszeruje jedno serce? Czy sto tysięcy?

autor

Hussar

Napisany: 2019-07-20 Dodano: 2019-07-20 18:04:46

Ten wiersz przeczytano 1268 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie