stracone życie

pisząc ten wiersz opisywałem odczucia podczas najgorszych myśli że z naszą miłością jest koniec.

Ledwo co mój duch się trzyma,
choć w szponach miłości winien być umocniony,
to umiera niczym roślina pozostawiona bez wody.
Serce pod butem tęsknoty łzy roni i niedowierza
że mogło zostać tak zdruzgotane.
Ile jeszcze cierpieć umysł musi z powodu
nieprzerwanych myśli,
które atakują ciało jak pociski pozostawiając
tylko gruzy.

autor

blackraiders2

Napisany: 2007-02-23 Dodano: 2007-02-25 23:22:14

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie