W strzępach ciało...

Zawieszony jestem w próżni,
Kto od trupa mnie odróżni.
W strzępach ciało,
W strzępach dusza,
Taka postać już nie wzrusza.

Los dla siebie sam wybrałem,
Choć marzenia inne miałem.
W strzępach ciało,
W strzępach dusza,
Tak morale się wykrusza.

Zawieszony między jaźnią,
Oraz własną wyobraźnią.
W strzępach ciało,
W strzępach dusza,
Do bojaźni nikt nie zmusza.

Los jest moim objawieniem,
Taki bywa zawsze w cenie.
W strzępach ciało,
W strzępach dusza,
Czas na bój ostatni ruszać.

Zawieszony na gałęzi,
Czemu ktoś chce mnie tak więzić.
W strzępach ciało,
W strzępach dusza,
Umrzeć przyjdzie mi w katuszach…

autor

Grand

Napisany: 2016-04-01 Dodano: 2016-04-02 00:07:04

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie