Strzępy

Ostatnie tchnienie
Znów patrzysz w przestrzeń
Samotny ślad na śniegu
To miłość i nic więcej

Przecież istniejesz
Owiany swoim szczęściem
Przepasany miłością
To życie i nic więcej

Rozumiesz coraz mniej
Gdy kolejny dzień mija
A przecież czas nie umiera
Życie - to tylko chwila

I znów ją spotykasz
Twierdząc, że to nie ona
Szansa przepada
Cicho na śniegu kona

Nadzieja już wygasa
Drwi słysząc sprzeciwy
Może istniejesz
Nie do końca żywy

I znów mijasz się z prawdą
Siebie oszukując
Ciesząc się nicością
W niej życie budując

Tchniesz miłością
Lecz znów przegrałeś
Za daleko
- Sam tego chciałeś

autor

HipnotiC.E-g

Dodano: 2006-12-01 19:17:25

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Toniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie