Sumienie
Zawirował wiatr
płatki śniegu na mej twarzy osadził
mroźne powietrze
księżyca blask
piękna taka noc
spacer przed siebie
myśli niespokojne
wybaczenia ta noc nie przynosi
czym jestem
kim się stałam
krzyczę
posłuchaj jak mi z tym źle
nie zamykaj drzwi
pukam
otwórz je
moje sumienie
Trudno zapomnieć i wybaczyć sobie
autor
beatka88
Dodano: 2015-01-29 17:13:22
Ten wiersz przeczytano 933 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Dziękuję Wam za te słowa. Czas mam nadzieje pomoże
zapomnieć. I chce być cierpliwa.:)
To prawda, czasem najtrudniej wybaczyć sobie...
Dobrze oddałaś rzeczywistość smutku w które potrafi
wpędzić sumienie. Ciekawy wiersz. Pozdrawiam:)
Lubię nawet spacery gdy śnieg prószy zwłaszcza
wieczorową porą jest romantycznie.Beatko tylko czas
pomorze zapomnieć i wybaczyć sobie.Musisz być
cierpliwa.Pozdrawiam serdecznie ładnie napisałaś.
Beatko najważniejsze, że peelka chce zajrzeć do
swojego sumienia, to szlachetna i mądra decyzja. Na
wszystko potrzebny jest czas. Zawsze zostają listy do
napisania, szczere, prosto z serca, kto wie, może
znajdzie się jeszcze sposób na otwarcie zamkniętych
drzwi. Pozdrawiam i zostawiam uśmiech:-)
Dziękuję tańcząca z wiatrem. Pukam a drzwi zamknięte.
Więc może już za późno.A jest mi źle. Zrozumiałam.
Skoro pukasz to znaczy,że ono jest
a czy są ludzie bezgrzeszni?
Nie sądzę...Swoją droga wiem,że trudno sobie często
pewne rzeczy wybaczyć,często bardzo trudno.
Ciekawy wiersz,z przyjemnością...
Pozdrawiam serdecznie:)