Świat

Stoczyć walkę z całym światem,
tego choćbym chciał, nie mogę,
co innego zrobię zatem
znajdę swoją życia drogę.

Patrzę na świat - okropieństwo
tak ponury, brzydki, szary,
że zapłakałbym jak dziecko,
co się boi nocnej mary.

świat ten straszny jest - bez sensu
choćbyś bardzo długo szukał,
sensu brak jest, brak jest sensu.

Po co więc żyć w takim świecie?
Myśl do głowy mi przychodzi,
zmienię świat - to proste przecież.




Spróbujmy... Ej, nie da się...

Pierwszy z kilku moich sonetów (trochę zmieniłem formę)

autor

J. O.

Dodano: 2006-12-20 08:55:29

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie