Świat, o którym nic nie wiem

Czekać. Czasem jest tak trudno.
Czekać. Czasem bywa nudno.
Czekać. Długie rozwiązanie.
Czekać. Trudne wyzwanie.

Czekanie wymaga obliczeń.
Wytrwa tylko zdolny uczeń.
By nie przyjść na próżno.
By nie było za późno.

Ciągle jestem w poczekalni,
gdzie są ludzie bladzi i brunatni.
Spotkania urządzają na szczycie
i prowadzą dyskusje nad nowym życiem.

Przychodzi to z trudnością -
zapanować nad świata pomysłowością.
Lecz bez ustanku czekają
i próbie czas poddają.

A ja w poczekalni jestem.
Zmierzam się z niejednym testem.
Kończy się już tusz do pióra...
W ludzkim życiu ciągle dziura!

Nie uratuje tego kolejka
ni przy ścianie dziwna sklejka.
Nie naprawi tego świata
żadna "mądra" małolata.

Ja świata czułością nie darzę -
innych po kolei tą miłością karzę,
choć winnych jest tych kilka dat,
z których stworzony ten świat...

autor

Nike95

Napisany: 2010-06-23 Dodano: 2010-06-23 20:02:41

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie