Światło pryzmatu

"...Dobranoc pchły na noc, karaluchy pod poduchy, a szczypawki na zabawki..."

Powinienem się cieszyć, pokłonem dziękować za dary:
Życia, powabu, wdzięku i gracji umysłu zachęty.
Czołgając się transzeja błota życia, patrzę na SŁOŃCE
Wschodzące zawsze tam,
Gdzie wczoraj zachód rozpaczy i smutku.

Mam tak wiele, obdarowany nadmiarem mentala,
Wielością stopni empatii i odczuwaniem Eterii,
Siłę nóg, dla których maraton jest przyjemnością,
Ręce bicepsem na świat skierowane i rzeźbione.
Ciało smukłe i zdrowe, cera radosna jak u dziecka…
A jednak ?
A jednak …oddałbym wszystko,
Za jeden dotyk uśmiechu,
Bliski, serdeczny , mój na wieki.....

Pragnę i pisze - a kark sztywnieje,
szyja boli, łza kapnęła...
Urodzinowy czas!
Torta dzielić trzeba ......

A dalej to …. UWIELBIAM.

Wojownika światła nie trzeba prosić, żeby dawał. Wiedząc to, niektórzy mówią: "Ten, kto potrzebuje, powinien się o to upomnieć". Wojownik światła wie, że wielu ludziom nie udaje się - po prostu się nie udaje - poprosić o pomoc. Odkrywa wokół siebie ludzi, których serca są tak spragnione uczucia, że padają łupem złej miłości. Potrzebują oni czułości, lecz wstydzą się to okazać. Wojownik zaprasza ich do ogniska, opowiada historie, dzieli z nimi swój posiłek i razem, w winie, topią smutki. Nazajutrz wszyscy czują się lepiej. Największymi nędzarzami są ci, którzy patrzą na cudzą nędzę obojętnym okiem. Podręcznik wojownika światła *Paulo Coelho

autor

MAG MAGi

Napisany: 2007-04-08 Dodano: 2007-04-12 00:14:33

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie