Światłocienie

Dziś z mroku wyszły już światłocienie
czekały tylko na moją duszę
ona o niczym jednak nic nie wie
bezbronna cicha pragnień nie słyszę

rozdarły wiarę starły marzenia
smutkiem przybrały najczulsze chwile
potem zasnęły i od niechcenia
szeptały w mroku w którym też śniłem

przez pryzmat światła mieniąc barwami
jak witraż który krwawi czerwienią
jesteśmy winni i często sami
bo światłocienie światem zachwieją

i tylko wiara że przyjaźń może
zranionych szeptów uleczyć słowa
że już nie będzie gorzej i gorzej
w duszy rozpali światło od nowa

autor

m13m1

Napisany: 2020-07-07 Dodano: 2020-07-07 22:37:11

Ten wiersz przeczytano 1939 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie