Święta na ulicy Kwiatowej

Na ulicy Kwiatowej
kwiatów jakby mniej,
święta kryzysowe,
nie spełnił się sen.

Czasem przemknie limuzyna,
a w niej dygnitarz,
on :"Jak żyć?" premiera
nie musi się pytać.

Czy też tęgi luminarz
od giełd i zer
albo znany piłkarz
lub sam prezes L.

Przygasają ozdoby,
mniej radości w kolędach,
jaki będzie rok nowy
po smutniejszych świętach?

Jeszcze prezent ode mnie
i czym cię zaskoczyć?
- Pamiętaj, nic drogiego -
powiesz , patrząc mi prosto w oczy.

Lecz jest coś w kwiatach, w doniczkach, w zapachach
i Kwiatowa rozkwitnie wraz wiosną,
nowe radości, nadzieje wiatr skądś przywieje,
znów uśmiechnie się słońce nad Polską.

I jest siła w ludziach,
Prosta i magiczna,
Co ogrzewa po trudach
Jak płomień z kominka.

autor

slawerock

Napisany: 2011-12-18 Dodano: 2011-12-23 16:19:25

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie