Świt
już
słońce wzeszło
przestrzeń
rozpościera się
soczystą zielenią
przed naszymi oczyma
cisza dookoła
wiatr
przysiadł
każdy twój dotyk
porusza zmysły
wydobywasz
mój krzyk
jakby z otchłani
naraz
tysiące
piorunów ziemię rozrywało
twarz masz radosną
szczęśliwą
tylko ty potrafisz
tak przeżyć
to co łączy nas
a nigdy nie dzieli
Autor Waldi
Komentarze (14)
Oj Waldku...szczęściarz...
Fajny zapis chwili, dobrze, gdy nas więcej łączy, niż
dzieli,
dobrze mieć tę jedną, jedyną:)
Pozdrawiam Waldku, wczoraj byłam tylko na chwilę i
niepotrzebnie pozwoliłam sobie na szczerość pod swoim
wierszem, niestety wciąż mi się to zdarza...
Nieraz myślę o skasowaniu wierszy, ale tylko tutaj na
beju mam je wszystkie w kupie, choć wiem, że część z
nich jest daleka od tego, co by powinno.
Waldi, podziwiam Twoją wyobraźnię,
miłego wieczoru
Slabszy. Zapis nie przekonuje mnie do zamierzanej
treści. Ale to - u Ciebe Waldku zdarza mi się
niezmiernie rzadko. Zwykle Twoje wiersze otwerają mi
nową przestrzeń.
Pozdrawiam serdecznie:)
skoro piszesz, że "tylko ty potrafisz tak przeżyć" -
to rozumiem, że masz materiał porównawczy.
a może nie musisz mieć?
pozdrowionka Waldi :):)
Rozbudzający wyobraźnię przekaz.
Cóż bez tej miłości byłoby warte nasze życie.
Pozdrawiam.
Marek
Fakt, porusza zmysły.
Ach! Ten łącznik, ten łącznik...
była taka piosenka, czy podobna?
Pozdrawiam serdecznie
I niech to trwa i trwa...a ty pisz i pisz...bo wasza
miłość i piękna i zachłanna choć dotyka krawędzi
odchłani...
Pozdrawiam ciepło. Miłego dnia
Życzę Ci - z pewną dozą zazdrości - jeszcze wielu
takich świtów.
Uwielbiam świtu, a Twój z namiętnością w tle przesyła
żar czytelnikom.
Pozdrawiam serdecznie :)
Romantyczna chwila:)
Piękny wiersz Waldku:)
Całuski dla Ciebie i Twojego Anioła:)***
Aura sprzyja takim nastrojom.
prawie erotyk. (tak odbieram)