Syndrom...

Stracony czas... rozszarpane na strzępy własne ego...
amputacja trwała... syndrom ekshibicjonizmu psyche...
dobry, chociaż bardzo pesymistyczny obraz.
Pozdrawiam:)

Smutny ten negliż psychiczny, ale wszystko wróci do
normy. Powodzenia dla pe ela

musze długo pomysleć.....:)

ego boli, gdy ktoś mocno zrani...

Moje klimaty :)
Nawet niedawno sam pisałem coś o jakimś syndromie :))
Plus za wieloznaczność tego wiersza.

Poetycka wizja syndromów...Zastanawiające.
Robi wrażenie...

Witaj. Rzeczywiście czuć w tym wierszu smutek. Proszę
rozchmurz się. Mam na to receptę w swoim przedostatnim
wierszu, przeczytaj, może Ci pomoże. Życzę dużo
miłości, bo ona przecież jest najważniejsza w naszym
życiu. Ona gdzieś jest, czeka na Ciebie i tęskni, tak
jak Ty. Pozdrawiam serdecznie:)

Intrygujący wiersz. Przemyślenia na temat straconych
chwil i być może niewykorzystanych szans. Daje do
myślenia.

chodzi zapewne o wyższe uczucia bo analiza własnego
ego u ekshibicjonisty rozważana na zimno to jakby
syndrom Aspergera oziębłość i brak odczuć społecznych
Trafny ale ten stan pogłębia się wśród społeczeństwa a
przecież to patologia szczególnie egoizm,brak uczucia
miłości instrumentalizm Dobry Wartościowy Pozdrawiam
serdecznie