szakal

I posypie swą głowę popiołem
by móc wyruszyć na nowe łowy
w szakala przemienić dusze

I zaczyna sie gra. Maska na twarzy.
Rzucam zychwałe słowa, do krwi
do bólu do głębi.

I jestem. Z ukrytym grymasem na twarzy.
Z ironią i cynizmem. Z goryczą.
Obojętności niosę zagładę.

I pręgi zieleni pod powiekami ,
czernią usta zamalowane.
Grzeszny i ludzki , pomykam miedzy drzewami.

I zaczęły się łowy:snów i księżyców.
Bez możliwości ucieczki , bez bezsensownych zgrzytów.
Zwierzęcy , ludzki. Pozostaje w ukryciu.

autor

tomek89

Napisany: 2006-11-08 Dodano: 2007-02-20 20:36:50

Ten wiersz przeczytano 704 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie