Szara rzeczywistość

Siedzę na ławce wtulona w Ciebie,
jest mi prawie jak w niebie.
Czekam następnego spotkania,
aby szeptać Tobie czułe wyznania.
Uwielbiam Twoją duszę,
przy niej na wszystko sie skuszę.
Nagle jedna chwila,
dzieli nas jak odległa mila.
Mówisz, że to koniec wszytskiego,
co jest szokiem myślenia ogromnego.
Wiesz,że ranisz mnie postępowaniem,
nie przejmujesz się moim gadaniem.
Myślisz, że to dla mnie do przejścia łatwe,
gdy wówczas moje serce staje się martwe.
Odechciewa mi się żyć,
bym chciała przed wspomnieniami się skryć.
Jedno o kimś zapomnienie,
to moje niewykonalne zmartwienie.
Dla Ciebie to przygoda,
na która teraz jest moda.
Zaliczyć, odstawić
i nigdy już o niej nie marzyć.
Serce kroi sie na kawałki,
ale to nie żadne wałki.
To z życia mojego wycięte,
niczym do niczego zmierzające drogi kręte.

autor

Nat@li@

Napisany: 2006-05-21 Dodano: 2006-05-21 17:10:25

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie