Szczerość

dla wszystkich opuszczonych

Jesienny deszcz zmył ze mnie wątpliwości.
Teraz już wiem.
Widzę różnicę pomiędzy dobrem a złem.
Niedostrzegalne stało się oczywiste.
Mam własną wolę.
Potrafię myśleć.
Ty już się dla mnie nie liczysz.
Przestałeś mi dyktować.
Nie jestem już dzieckiem.
Oddycham.
Żyję.
Nie zabronisz mi tego.
Nie zdycham w męczarniach jak chciałeś.
Nie ginę pod kolcami róż.
Nie kończę przysypana stertą spróchniałych czaszek.
Miłości nie ma.
Nie w twym słowniku.
Istnieje erotyzm.
Ty nie potrafisz kochać.
Stoję na deszczu.
Ze szczęścia mam ochot zatańczyć.
Jestem.
Żyję.
Funkcjonuję jako człowiek wolny.

Przecież nie ma czym się załamywać.

autor

Stalowa Orchidea

Dodano: 2006-11-09 09:32:55

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Wrogi Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie